20150128

Επαναδιαπραγμάτευση; Εννοείται!

Μέχρι στιγμής, η όποια διαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους κινήθηκε στο πλαίσιο των επιδιώξεων από την μία της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας και, από την άλλη, της ελληνικής. Αυτή η διαπραγμάτευση όμως κινήθηκε ολότελα έξω από το πλαίσιο που ορίζει η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα [1], οι ευρωπαϊκές αρχές, ακόμα και έξω από το πλαίσιο που ορίζει το ίδιο το καταστατικό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. [2] 

Οι ολιγαρχίες έχουν κάθε λόγο να ερμηνεύουν τον κόσμο κατά τον τρόπο που εξυπηρετεί, συνήθως με τον πιο κοντόφθαλμο τρόπο, τα συμφέροντά τους. Από την άλλη, οι λαοί, κοιτώντας τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον, έχουν κάθε λόγο να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους όπως αυτά εκφράζονται και μέσα από την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η οποία αποτελεί φάρο και κορυφαίο επίτευγμα του ανθρώπινου πολιτισμού. 

Έτσι λοιπόν, μία τέτοια διαπραγμάτευση προκειμένου να είναι συμφέρουσα για οποιονδήποτε λαό πρέπει να έχει σαν αφετηρία αυτή την Διακήρυξη, αλλά και τις αρχές που απορρέουν από αυτήν και με πιο συγκεκριμένο τρόπο έχει ορίσει η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, σημεία μιας τέτοιας διαπραγματευτικής προσέγγισης είναι:
- Η διασφάλιση όσων ορίζει η Διακήρυξη του ΟΗΕ και κυρίως, για μια τέτοια περίπτωση, περιγράφονται στα άρθρα 22 έως 25.
- Ο έλεγχος και επαναπροσδιορισμός, αν χρειαστεί, του χρέους,
- Ο προσδιορισμός του πλούτου και η φορολόγησή του,
- Η κατάργηση των φορολογικών διευκολύνσεων που παρέχονται προς την ολιγαρχία από επί μέρους χώρες της ΕΕ,
- Η ρήξη της ΕΕ με φορολογικούς "παραδείσους" σε διεθνές επίπεδο και ο προσδιορισμός των διαφυγόντων κεφαλαίων,
- Ο κοινωνικός έλεγχος του παραγόμενου πλούτου και η επανατοποθέτησή του στις κοινωνίες,
- Η διερεύνηση νέων κανόνων για την εργασία αλλά και την ανταμοιβή της, προς όφελος της προόδου και της κοινωνικής δικαιοσύνης,
- Η τήρηση από τρίτες χώρες, των αρχών της Διακήρυξης, ως όρου για την σύναψη οικονομικών συναλλαγών με την ΕΕ.

Η επιδίωξη να υπάρξει διαπραγμάτευση μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο θα μπορούσε να φανερώσει κατά πόσο η ΕΕ είναι ικανή να λειτουργήσει με βάση τα πολιτισμικά ιδεώδη που περιγράφουν οι αρχές και οι διακηρύξεις που, είτε έχει εμπνευστεί είτε συνυπογράψει, παρά ως μηχανισμός διευρυνόμενης επιβολής των ολιγαρχιών στους λαούς τους. 

[1]
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948
ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.

Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.

Επειδή, με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.

Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο.

Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους.
http://www.ohchr.org/EN/UDHR/Pages/Language.aspx?LangID=grk



[2]
Το πρώτο άρθρο του καταστατικού του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) ορίζει ως αποστολή του να «συμβάλει στην καθιέρωση και διατήρηση υψηλού επιπέδου απασχόλησης και πραγματικού εισοδήματος, και στην ανάπτυξη των παραγωγικών πόρων όλων των κρατών μελών του.»
http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/kyria-lagkarnt-kyrie-gioynker-eseis-den-sebeste-tis-desmeyseis-sas